Η ΕΕ με τα ευρωπαϊκά μονοπώλια από τις αρχές της περασμένης δεκαετίας σχεδιάζουν τρόπους διείσδυσης στις χώρες της λεκάνης της Μεσογείου. Στόχος τους, η εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών των μεσογειακών χωρών και τα φτηνά εργατικά χέρια, που θα δώσουν ανάσα στο ευρωενωσιακό κεφάλαιο. Αυτήν την επιδίωξη τη «βάφτισε», το 1995, όραμα «ενίσχυσης συνεργασίας» και «σύσφιγξης δεσμών» με τις χώρες της Μεσογείου, που δεν είναι μέλη της ΕΕ.
Τον αρχικό αυτό σχεδιασμό επανέφερε δυναμικά στο προσκήνιο, μετά από διάφορες περιπέτειες και αναβολές, ο Γάλλος Πρόεδρος το 2007. Ο Νικολά Σαρκοζί δεν έκρυψε την πρόθεσή του να προχωρήσει σε «υλοποίηση» του ...οράματος, μέσα από τη δημιουργία μιας Μεσογειακής Ενωσης, με το γαλλικό κεφάλαιο, φυσικά, να διαδραματίζει όχι μόνο ρόλο ηγέτη, αλλά και αυτόν του «συνδέσμου» του «Ελ Ντοράντο» της νότιας και ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κεφάλαια. Η αναμενόμενη αντίδραση άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, και κυρίως της Γερμανίας, έβαλε «φρένο» στην υπέρμετρη φιλοδοξία Σαρκοζί και έθεσε τα επίσημα θεμέλια για μια Ευρω-Μεσογειακή Ενωση με τη συμμετοχή του κεφαλαίου όλων των χωρών - μελών της ΕΕ διά μέσου των ...πολιτικών εκπροσώπων των εθνικών αστικών τάξεων, των κυβερνήσεων των χωρών - μελών.
Στο ...όραμα της διείσδυσης στο παράκτιο «Ελ Ντοράντο» της Μεσογείου, μπαίνει με μεγάλες προσδοκίες το ελληνικό κεφάλαιο. Κάτι που έγινε σαφές από τη διοργάνωση του «Ευρω-Μεσογειακού Επιχειρηματικού Φόρουμ» από το Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων. Ο πρόεδρός του, κυνικά, είπε ότι οι επενδύσεις στις, εκτός ΕΕ, μεσογειακές χώρες αποτελούν μιαν εξαιρετική προοπτική για τους Ελληνες επιχειρηματίες, καθώς με τον τρόπο αυτό μπορούν κάλλιστα να ξεπεράσουν ευκολότερα την καπιταλιστική κρίση, μεταθέτοντας τα βάρη, εκτός από τις πλάτες των Ελλήνων εργαζομένων και στις πλάτες των φτωχοδιαβόλων των γειτονικών χωρών.
Στο συγκεκριμένο Φόρουμ των βιομηχάνων, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ πάσχισαν να διεκδικήσουν το ρόλο του καλύτερου ντήλερ των Ελλήνων κεφαλαιοκρατών. Οι εκπρόσωποί τους, η υπουργός Εξωτερικών Ντ. Μπακογιάννη, άλλα κυβερνητικά στελέχη και ο Γ. Παπανδρέου, αντίστοιχα, προσπάθησαν να κερδίσουν πόντους, υπεραμυνόμενοι της καπιταλιστικού τύπου «γεφύρωσης» των ακτών της Μεσογείου, που περιλαμβάνει και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, όπως στη Γιουγκοσλαβία ή την Παλαιστίνη, αλλά και όπου στη διάρκεια της «ανοικοδόμησης» δημιουργούνται «επιχειρηματικές ευκαιρίες». Παρουσίασαν, δηλαδή, την πραγματική τους άποψη για το τι σημαίνει «πρόοδος» και «συνεργασία», ταυτίζοντάς τες με τη διασφάλιση ακόμη μεγαλύτερων κερδών για το κεφάλαιο και ακόμη μεγαλύτερης εκμετάλλευσης για τους λαούς και την εργατική τάξη. Μια εργατική τάξη, που, σε όλες τις χώρες της Μεσογείου, και όχι μόνο, θα πρέπει όχι μόνο να αντισταθεί αλλά και να αποδείξει, με τους αγώνες της, ότι πραγματική πρόοδος και συνεργασία δεν μπορεί να επιτευχθεί παρά μέσα από τη ρήξη με τον καπιταλισμό.
Το ΚΚΕ στη χώρα μας καλεί σ' αυτόν το δρόμο της ρήξης με τον ιμπεριαλισμό και τα μονοπώλια, ώστε οι εργάτες και τα λαϊκά στρώματα, με κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, να πάρουν την οικονομία και την εξουσία στα χέρια τους, για να οικοδομήσουν τη δική τους σοσιαλιστική κοινωνία.
Feeds
Στόχος ο «εχθρός λαός»
